เรือนไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ - ตูบต่อเล้า, ตั้งต่อดิน, ดั้งตั้งขื่อ

เรือนไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ - ตูบต่อเล้า, ตั้งต่อดิน, ดั้งตั้งขื่อ

ในสังคมชาวอีสานแต่ละครัวเรือนจะปลูกเรือนขนาดพอเหมาะในลักษณะครอบครัวเดียวเมื่อสมาชิก ในครอบครัวแต่งงานก็ขยับขยายไปปลูกเรือนอีกหลังหนึ่ง  เรียกว่าเรือนเหย้าถ้าไม่สามารถปลูกเรือนเหย้าได้  ก็จะปลูกในบริเวณที่นาเป็นเรือนเหย้ากึ่งถาวรชนิดตบซึ่งเป็นที่พักไม่ยกพื้นบางส่วนทรงหลังคาเป็นลักษณะเผิงโดยสร้างตูบเข้ากับเล้าข้าวของเรือนพ่อแม่ส่วนเรือนเหย้ากึ่งถาวรชนิด  " ตั้งต่อดิน "   และ" ดั้งตั้งขื่อ "  เป็นคำเรียก ของชาวไทยอีสานหมายถึงตัวเสาดั้งจะตั้งฝังดิน หรือแค่ขื่อและใช้ไม้ท่อนเดียวตลอดสูงขึ้นไปรับอกไก่ เป็นเรือนพักอาศัย ที่แยกตัวออกจากเรือนใหญ่ แต่ดูเป็นสัดส่วนกว่าตูบต่อเล้า

• ไพหญ้า     

หลังคามักใช้วัสดุท้องถิ่น มุงหลังคาที่กองเป็นตับแล้วเรียกว่า ไพหญ้า   

• ฝาอ้อมฟาก

เรือนเหย้ากึ่งถาวรชนิดดั้งตั้งขื่อฝาเรือนไม้ใช้ไผ่มาเฉาะปล้องออกแล้วสับให้แผ่ออกเป็นแผง มีไม้เคร่านอนเป็นตัวรัดยาวตลอดฝา

• เถียงนาหรือเถียงไฮ่     

ที่พักชั่วคราวเวลาไปนาเพราะที่นาอยู่ห่างเรือนมักไม่ทำฝาหากต้องอาศัยค้างแรมก็จะกั้นฝาด้วยแกบตองหลังคา มุงหญ้าหรือเป็นไม้ที่รื้อมาจากเรือนเก่า

• ฝาแถบทอง   

ฝาเรือนมักใช้ฝาแถบทองโดยใช้ใบถุง (ใบพลวง) หรือใบชาด มาประกบด้วยไม้ไผ่สานโปร่งเป็นตาราง

อ้างอิงต้นฉบับ : http://www.khonthai.com/Vitithai/northeast1.htm

ต้องการอ่านเนื้อหาทั้งหมด ไปหน้ารวม link เรือนไทยสี่ภาค คลิ๊กเลยจ้า!