ค้นหา
เมนู
- หน้าหลัก
- หมวดหมู่
- ภัยพิบัติ (65)
- ธรรมชาติ (286)
- วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (172)
- สังคม (2814)
- วัฒนธรรม (3270)
- ความรู้พื้นฐานทางวัฒนธรรม (19)
- ชาติพันธุ์ (531)
- ประเพณี (780)
- ภูมิปัญญาไทย (1652)
- เครือข่ายทางวัฒนธรรม (204)
- วัฒนธรรมหลวง (17)
- เนื้อหาวัฒนธรรมรอจัดหมวด (0)
- ศิลปะและการบันเทิง (699)
- ศาสนาและจิตวิญญาณ (7090)
- เนื้อหารอจัดหมวด (26)
- ค้นหาชั้นสูง
- บริจาคเนื้อหา
- เกี่ยวกับโครงการ
ล็อกอิน
การละเล่นพื้นบ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือ - เส็งกลอง
เส็งกลอง
ภาค ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
จังหวัด มุกดาหาร
- อุปกรณ์การเล่น
กลองเส็ง เป็นคำนาม หมายถึง กลองที่นำมาแข่งขัน มีลักษณะเป็นรูปทรงกระบอก มีหน้ากลอง ๑ ด้าน ทำด้วยหนังวัว ด้านล่างปล่อยกลวงทะลุตลอดตามยาว
- วิธีการเล่น
เส็ง เป็นภาษาอีสานหมายถึง การแข่งขัน การประชันกัน "เส็งกลอง" เป็นคำกริยาหมายถึง การแข่งขันกลองหรือการแข่งขันการตีกลอง เส็งกลองเป็นการละเล่นของชาวอีสาน เริ่มขึ้นเมื่อไรนั้นไม่มีหลักฐานปรากฏ
การเส็งกลองมี ๒ ลักษณะ คือ การตีตั้งและตีนอน กลองที่จะนำมาตี ๑ ชุด ประกอบด้วย กลอง ๒ ใบ ผู้ตีกลอง ๑ คน จะใช้ไม้ตี ๒ อัน การตีชุดหนึ่ง ๆ จะใช้ผู้ตีหลายคนตีให้เกิดเสียงดังที่สุด กลองใบไหนเกิดเสียงดังที่สุดคนนั้นจะชนะ
- โอกาสที่เล่น
ชาวอีสานนิยมเส็งกลองในงานประเพณีต่าง ๆ เช่น บุญผะเหวด บุญผ้าป่า บุญกฐิน หรืองานรื่นเริงอื่น ๆ
- คุณค่า
ผู้เล่นได้รับความสนุกสนาน ได้ออกกำลังกายแสดงถึงความมีพละกำลังของผู้เล่น ได้แสดงออกถึงความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา เสริมสร้างความสามัคคีในหมู่คณะ เป็นการส่งเสริมความมั่นคงในสังคม