นิทานมอญ เรื่อง งูเหลือมคายพิษ

นิทานมอญ เรื่อง งูเหลือมคายพิษ

งูเหลือมคายพิษ
(ภาคภาษาไทย)

ในกาลล่วงมาแล้วโน้น มีงูเหลือมตัวหนึ่ง ใช้หางของมันพันเกี่ยวต้นไม้ไว้ที่ฝั่งคลองฝั่งหนึ่ง ใช้หัวพันเกี่ยวไว้ที่ฝั่งคลองอีกฝั่งหนึ่ง วิดน้ำในลำคลองนั้น ภายหลัง เมื่อน้ำแห้งขอดแล้ว เห็นปลาเป็นจำนวนมาก  งูเหลือมนั้น ด้วยเหตุที่มันวิดน้ำในลำคลองนั้นเหน็ดเหนื่อยสุดกำลัง  มันคิดในใจว่า เรากินปลาพวกนี้ยังไม่ไหว หลับเอาแรงสักตื่นก่อน เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วค่อยกินปลาเหล่านี้ แล้วก็นอนหลับไป

ในขณะที่งูเหลือมกำลังนอนหลับอยู่นั้น ตากับยายได้พบปลาเหล่านั้นเข้า ไม่ได้สอบถามซักไซ้ไล่เลียงผู้ที่วิดไว้ จับเอาปลา เหล่านั้นแล้วก็กลับไปบ้านของตน

ขณะที่ตากับยายจับเอาปลานั้น อีกาตัวพบเห็นเข้าพอดี  ต่อจากนั้นงูเหลือมก็ตื่นจากหลับ ไปยังฝั่งคลองเพื่อจะกินปลาในลำคลอง ที่ตนวิดน้ำไว้ มองดูปลาเหล่านั้น แม้แต่ปลาตัวเล็กสักตัวก็ไม่เห็นเลย มันจึงเอ่ยถามอีกาซึ่งเกาะอยู่ใกล้ ๆ นั้น อีกาจึงได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง งูเหลือมได้ฟังแล้วโกรธเป็นยิ่งนัก ด้วยกำลังแห่งความโกรธอย่างใหญ่หลวงนั้น มันจึงไล่ตามรอยเท้าตายาย แล้วฉกรอยเท้าตายายคู่นั้น  งูเหลือมเมื่อฉกรอยเท้าตายายแล้วได้บอกกับอีกาว่า เจ้าไปดูตายายหน่อยซิ ฉันฉกรอยเท้าในสถานที่แห่งนี้ไว้แล้ว ไปดูซิเขาตายหรือว่าไม่ตาย ท่านลองไปดูหน่อยเถอะ

ทีนั้นอีกาก็บินไปถึงบ้านตายายคู่นั้น เพราะเหตุที่ถูกงูเหลือมฉกรอยเท้าแล้ว ตายายก็ตายทั้ง 2 คน ผู้คนกำลังช่วยกันยกศพกันอยู่ อีกาเห็นอย่างนั้นแล้ว ก็เก็บกินข้าวปลาอาหาร ที่เขาวางไว้สำหรับศพจนอิ่มหน่ำแล้ว  ขณะที่บินกลับก็คิดว่า เราจะไม่บอกเหตุการณ์ที่เป็นจริง เราจะลวงงูเหลือม เมื่อกลับมาถึงใกล้ ๆ งูเหลือมแล้ว ก็แจ้งแก่งูเหลือมว่า ข้าแต่งูเหลือม ตายายคู่นั้น นอกจากไม่ตายแล้วกลับยังกินปลาที่ท่านวิดไว้ ด้วยความสนุกสนานครื้นเครงอีกต่างหาก

ทีนั้นงูเหลือมคิดในใจว่า โอ้ เราเป็นเจ้าของพิษ อันทรงพลังขนาดนี้ แต่ไม่มีคุณประโยชน์สักนิดเดียว จึงได้สำรอกพิษทิ้งจนหมดสิ้น ไม่เหลือไว้ที่ตัวเลย  ทีนั้นอีกาตัวนั้น พูดว่า คราวนี้ ชั่งเป็นโชควาสนาของเราเสียจริงหนอ แล้วก็ดำลงไปในพิษงูเหลือมนั้น ตามใจต้องการ ถึงกระนั้นก็ตาม ก็เพียงแต่ดำลงเท่านั้น แต่ไม่ได้กลืนเอาเข้าตัวเลย แล้วมันก็ประกาศให้บรรดาสัตว์ทั้งหลาย เป็นต้นว่า งู ตะขาบ แมงป่อง ได้ทราบ บรรดาสัตว์เหล่านั้น ก็พากันมาดื่มกินพิษงูเหลือมกัน อย่างอึกทึกครึกโครม

บรรดาสัตว์เหล่านั้น งูน้ำชนิดหนึ่งได้พิษงูเหลือม แล้วไปซ่อนไว้ที่อุจจาระวัว ด้วยเหตุนั้นงูน้ำชนิดนั้นจึงไร้พิษ ส่วนอุจจาระวัว จึงเป็นสีดำกระทั่งทุกวันนี้ อีกาก็เช่นเดียวกัน

สุดท้ายนี้ มดแดงน้อยตัวหนึ่ง ได้ทราบข่าว จึงคิดว่า เราจะไปเอาพิษงูเหลือมบ้าง ในขณะที่กำลังเดินทางไปอยู่นั้น ก็พบเข้ากับบรรดาสัตว์ เป็นต้นว่างูเหล่านั้นซึ่งเดินทางกลับ จากการไปเอาพิษงูเหลือมมา  บรรดาสัตว์เหล่านั้นมีงูเป็นต้น จึงถามมดแดงว่า แนะเจ้ามดแดงน้อย เจ้าจะไปไหนหรือ  เจ้ามดแดงน้อยจึงตอบว่า เราจะไปเอาพิษงูเหลือมอย่างพวกท่านบ้าง   งูเป็นต้นเหล่านั้นจึงพูดว่า พิษงูเหลือมหมดสิ้นแล้ว เจ้ามดแดงน้อย   มดแดงน้อยครั้นได้ยินอย่างนั้น จึงอุทานขึ้นว่า โอ้ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หนอ พร้อมกับถอนลมหายใจกอดเอวตัวเองไว้  ด้วยเหตุนี้ เอวมดแดง จึงกิ่วจนใกล้ขาดเหลือขนาดเท่าเส้นด้าย กระทั่งถึงทุกวันนี้

นิทานต้นฉบับภาษามอญ